BookWalk | Een soort geluk | Peter Abelsen

Het BookWalk-concept biedt mij de ruimte om de schepsels van collega’s en vrienden toe te zingen, zonder echt prijs te geven hoe mooi of lelijk hun kindje is. Ik ben een groot voorstander van citaten in recensies, maar daar is vaak te weinig ruimte voor. Vandaar deze vorm, die de lezer hopelijk inzicht verschaft in het verhaal en de stijl van de schrijver, zonder dat er meteen een mening in de weg zit.

Wandel mee door Peter Abelsens Een soort geluk (Ambo|Anthos, 2018) in tien inkijkjes en vergezichten.

1.
In de bovenste lade van je dressoir ligt je juwelenkistje. Ik haal er mijn trouwring uit. Niet meegenomen toen ik vertrok. Niet aan gedacht. Jij hebt nu de jouwe om. Na de crematie zal het goud uit je as worden gewonnen. Voor een goed doel, zeiden ze. Ik ontdek je verstandskies tussen je sieraden. Die stop ik in mijn portemonnee en daar besluit ik het bij te houden. | (p. 10) De verteller, Martin, is in het appartement van zijn geliefde, waar ze allang niet meer samenwonen. Of toch wel. It’s complicated. 

2.
‘Staat Marjan op, handjes in haar zij als een schooljuf, je kent haar, en ze zegt dat die twee zich niet zo moeten aanstellen. Ze wisten toch wat voor man het was, en ze moesten niet denken dat ze de enigen waren. Want ook zij, jawel. Zijn ze met z’n drietjes de gang op gelopen, stonden een kwartiertje te smiespelen en toen ze weer binnenkwamen was het over. Nooit meer een woord aan vuilgemaakt. Maar ja, je gaat toch met andere ogen naar hem kijken en dan zie je de rare spanning die altijd tussen hem en die vrouwen hangt.’ | (p. 26) Martin gaat als laborant bij een instituut werken. Een collega geeft uitleg over hun baas, die kennelijk moeite heeft om ‘business and pleasure’ van elkaar te scheiden.

3.
Ik moest mezelf bekennen dat ik het ook wel een interessant experiment vond om zonder haar te leven, haar alleen te kunnen bespeuren in het zolderkamertje in de van Beuningenstraat, waar ik op maandagochtend de zak met schone was afleverede om de vuile daarna mee terug te nemen naar onze woning in de Van Hogendorpstraat: tweemaal drie minuten lopen voordat ik naar mijn werk ging. | (p. 88) Er ontstaat een bijzondere relatie tussen Martin en zijn vriendin, Pauline, deels omdat Martin nogal een klootzak is. 

4.
De treden kraakten, Joris kwam de keldertrap af met zijn Gemelli. Sinds hij wist dat het een echte gitaar was, en een zeldzame bovendien, was hij onafscheidelijk van dat ding, had er nieuwe snaren op gezet en een zelfstudieboekje gekocht. Hij beheerste intussen een paar akkoorden, net genoeg om sommige nummers een wat vollere klank te geven. | (p. 113) Zoals iedere rechtgeaarde Amsterdammer speelt Martin in een band, die zich niet wil conformeren aan de heersende smaak en trends.

5.
De winkelruimte was voor de helft gevuld met boekjes en speeltjes, en voor de andere helft met videobanden. De boekjes werden per pakket verkocht, met vaak een aantal dubbele exemplaren. Veel misdrukken. De speeltjes waren meestal defect, maar dat viel niet op omdat we er geen batterijen bij verkochten, en de shop trok niet het soort klant dat later kwam reclameren. | (p. 146) Na een reorganisatie op het instituut gaat Martin in een pornowinkel werken. De kleurvolle details doen vermoeden dat dit deel van het verhaal gebaseerd is op persoonlijke ervaringen van de auteur, als medewerker of als trouwe klant.

6.
Wat verschrikkelijk, Fred. Ik kan slechts huiveren bij de gedachte aan hoe het geweest moet zijn toen de honden die avond zonder Rob terugkwamen van hun eindje om. Je radeloze speurtocht en hoe je hem tenslotte aantrof in de struiken. Je man kwijt zonder afscheid te hebben kunnen nemen. Ik heb geen woorden voor wat je zo aangrijpend beschrijft. | (p. 158) Martin heeft gebroken met zijn familie. Hij onderhoudt nog wel contact met zijn neef Fred, die hij in soms diep cynische brieven deelgenoot maakt van zijn eigen lijden en verlies.

7.
Haar borsten leken me zwaarder dan ik me herinnerde, al had ik haar nooit in bikini gezien. Haar heupen leken vleziger. Ik zag met een steek dat ze op blote voeten stond, net als vroeger thuis. Ze had een zachte buik. Ik greep mijn portemonnee en haalde er een vijftigje uit. Als ik tijd moest kopen, dan kocht ik die maar. Ze pakte het aan. | (p. 186) Martin schuwt geen enkel middel om de mysteries van het alledaagse bestaan te ontrafelen.

8.
Ik deed het driemaal per maand, landerige zaterdagen in een zaaltje met katterige mensen die de vorige avond waren aangekomen. Je pikte er binnen vijf minute degenen uit die met elkaar tussen de lakens waren gekropen. Ik vertelde over Sartre, de Grot van Plato, Popper en Kuhn, Schopenhauer en Nietzsche, en het vaakst over boeddhisme. | (p. 234) Zoals veel Amsterdamse vertellers, heeft Martin een CV waar geen touw aan vast te knopen is. Hij doet verbouwingen, maar laat zich ook grof betalen om zijn liefde voor de filosofie met anderen te delen. 

9.
Dead man walking toen een verpleegster me voorging naar de spreekkamer van de chirurg. Er lag een map met foto’s op zijn bureau. Als champignons waren ze opgeschoten uit je darmwand, vol furieuze levenskracht. Het is alsof ik me nog ieder woord van dat gesprek herinner, maar ik zou er niets van kunnen reproduceren, behalve hoe we daar zaten, hand in hand. | (p. 255) Abelsen is op zijn best als hij zijn stoere verteller even jankend naar een hoek verwijst. Pauline is ongeneeslijk ziek en Martin weet niet wat hij met zichzelf aan moet.

10.
Hij merkt dat de site hem kalmeert. Hij wordt helder in zijn hoofd. Zijn middenrif zit muurvast, maar dat sterkt hem allen maar in zijn overtuiging. Interessante info. Voor niet-samoerai kenden ze in het oude Japan een ritueel waarbij je een touw om je middel bond, het uiteinde in hand van vertrouwelingen gaf en de rivier in liep. Kreeg je onder water spijt, dan voelden ze je spartelen en trokken je op het droge. Voelden ze niets, dan werd je na een uur aan de kant gehaald en kreeg je een eervolle crematie. | (p. 279) Martin kan zijn verdriet moeilijk verwerken. Abelsen weet dat op weergaloze wijze op papier te zetten.

(Bestel het bij je favoriete boekhandel en kijk even op Bol.com voor meer lekenrecensies.)